Hoogbegaafd geboren
Begeleiding voor hoogbegaafde kinderen
Als je hoogbegaafd bent, denk en voel je anders/sneller/meer dan de meeste mensen. Hier ontstaat de eerste hobbel: die anderen begrijpen jou niet. Dan moet je op zoek naar soortgenoten, of je houdt je mond. Allebei niet leuk. Je wilt ook gewoon met de kinderen in je klas afspreken, spelen, etc. En je hebt de juiste begeleiding van volwassenen nodig, zowel op school als thuis. Als je niet weet dat je hoogbegaafd bent, kan dat op latere leeftijd veel problemen geven op sociaal en emotioneel vlak. Ook bij voorbeeld op je werk. Het is echt belangrijk dat er op jonge leeftijd wordt gekeken naar kinderen en hun intelligentieniveau EN hun creatieve talenten.
Er zijn vele bergen te beklimmen als je kind hoogbegaafd is. De leerkracht op de kleuterschool hoort dat bij de helft van de aanmeldingen en neemt ouders niet serieus. De meeste leerkrachten weten niets of weinig van hoogbegaafdheid en kunnen dat dus ook niet herkennen. Het kind wordt gelabeld met allerlei ‘afwijkingen’ als autisme, ADHD, etc omdat het kind bepaald gedrag vertoont.
Dat het gedrag komt door opperste verveling en frustratie is niet de eerste gedachte. Zit je kind op een basisschool waar het woord hoogbegaafd nog steeds een vreemd woord is, en je hebt een vermoeden dat hij of zij het is, ga dan naar een test instituut met ervaringsdeskundigen. Ga niet naar de lokale GGD of andere instellingen die gezinnen begeleiden met ‘probleemkinderen’. Voor je het weet zit je met een etiket, een verkeerde diagnose, met alle gevolgen van dien. In Nederland zijn een paar expertisecentra zoals het CBO in Nijmegen en Ieku.nl. Zij weten alles van hoogbegaafdheid, van kleuters tot pubers en kunnen je op de juiste manier begeleiden.
Angst voor hoogbegaafden
In sommige andere landen is hoogbegaafdheid geen enkel taboe en wordt ook niet als zodanig apart neergezet. Talenten worden gezien, gestimuleerd en beloond. In Nederland is er angst voor hoogbegaafden. Ze worden in hoekjes geduwd en mensen (scholen, overheidsinstanties, etc) zien ze liever niet staan. Ik vraag me af waarom. Voor veel mensen is het natuurlijk de ver-van-mijn-bed show, maar let’s face it, hoogbegaafde kinderen zijn ook kinderen. Met de juiste begeleiding en uitdaging kunnen zij ook opgroeien tot een evenwichtig en gelukkig mens.
Ik denk dat het komt doordat veel mensen het niet kunnen hebben dat een vijfjarige meer weet dan zij over een bepaald onderwerp. Of dat ze zo snel denken, moeilijke leerstof kunnen begrijpen, dat volwassenen daar voor weglopen. Vaak zie je asynchroniteit – ze weten alles van de planeten en de ruimte, maar kunnen niet fietsen of hun veters strikken. Zij hebben grote interesse in klimaatverandering en alle weertypen, maar kijken als ze zes zijn nog met plezier naar de Teletubbies.
Accepteer hoogbegaafdheid
Via deze column wil ik alleen maar een oproep doen aan alle ouders van hoogbegaafde kinderen, alle juffen en meesters, alle opa’s en oma’s, alle buren, sport- en muziekleraren: ACCEPTEER deze kinderen, inclusief hun talenten. En als je het niet 1-2-3 herkent, erken het als je het wel weet. Ze zijn speciaal.